تا کی بنالم...

دلُم زِ دس دنیا جور خینه                                 که نیله دل یه دم آروم نشینه

به دنیا هیچ زمونی دل مکن خَش                      که بد جوری منه دل ایزنه تش

مگو بد ایکنه دنیا به ایما                                   وفا با کس نداره دار دنیا

وفا با کس نداره ایی زمونه                                که رسم مهربونینه ندونه

به کس نیده امو سی زندگونی                          چه به پیری په به عهد جونی

بیو تا قدر یک دیرینه بدونیم                               ایا روزی که پیش یک نمونیم

چه بیش خو چه کافر چه مسلمون                     همه وقتس رسه نوبت ادن جون

که هر کس داره و هرکس فقیره                         به وقت خوس به هر جا بو امیره

چه آدِم پادشاه بو یا گدا بو                                یقین روزی ز دنیا وا جدا بو

توکی فهمسیه کس وا بجا مند                           و یا کسی نرهده ته خداوند

کوچیرون و بزرگون جمله مردن                            بجز اسمی ز ای دنیا نبردن

درخت بختیاری پیر نیبو                                     هر آهن کهنه ای شمشیر نیبو

کوهستون بلند بختیاری                                   دمونی بی پلنگ و شیر نیبو

فلک هی بشنوه آه و فغونوم                               به هر گردش زنه آتش به جونوم

فلک از دست تو تا کی زنم زار                            تموم هستیوم را دادی بر باد

گریوستوم مو روزی سی دیارم                           تلی خاکی ز او ملکوم بیارم

گریوستوم مو چی اور بهاری                               به سی شیرون  ایل بختیاری

خوشان روزی که قبرم ایکنن تنگ                         به بالین سرم خشت و گل و سنگ

نه پا دارم که از قورم گریزم                                  نه دست دارم که با مورون بجنگم

نه خان مند نه کدخدا نه محرم راز                         ندونم بعد خودت با کی بلم راز